Życzenia dla wszystkich

Dużych i małych, grubych i chudych, miłych i tych mniej...

Przepraszam za moją długą nieobecność oraz życzę wam wielu radosnych chwil w 

Nowym 2016 Roku. 

Tytus

Na zielonej trawce

Anka dziękuje za życzenia. Muszę ją trochę usprawiedliwić. Ostatnio siedzi w chwastach po uszy, dosłownie i w przenośni. Myślałem, że to taki rodzaj zabawy, ona się chowa a ja ją szukam-ale nie. Anka przegoniła mnie szybko. Nie ma co narzekać, są też plusy bywania w ogrodzie. Mogę sobie pohasać do woli; (uwielbiam tarzanie się w trawie), można pogonić za motylami, Anka zawsze rzuci jakąś zabawkę, czasem Tola wpadnie na pogaduszki i tak czas leci sielsko-anielsko.

W ogrodzie

Dziś imieniny Anny

Z okazji Twoich imienin Droga Aniu kwiatek dla Ciebie albo motyl jak wolisz. 

albo jedno i drugie, a co tam będę się szczypał.

Wiosenne linienie - czyli zrzucanie zimowych łaszków.

Jak tam wasze futerka? U mnie sezon na zrzucanie kożuszka rozpoczął się już jakiś czas temu ale teraz przechodzi krytyczny moment. Anka ma wtedy pełne ręce roboty a ja wyglądam jak żubr białowieski na wiosnę. Codziennie wygarbuje ze mnie tony sierści, można by z tego niezły kocyk zrobić. Dziś miarka się przebrała i Ania stwierdziła, że pora na gorącą kąpiel. Po takim masażu "włochy" wychodzą garściami, co jeszcze bardziej przyspiesza linienie.  Bardzo lubię te zabawy pod prysznicem; prycham i otrzepuje się z wody, Anka piszczy wniebogłosy, super zabawa! Teraz czeka mnie codzienne wyczesywanie podszerstka a po jakimś miesiącu będę chudziutki i moje futerko znów zrobi się gładkie i błyszczące. Anka mówi, że wreszcie będę wyglądał jak człowiek (?!)

Ale przyjemnie!

Co to za podglądanie ?

Uwielbiam kąpiele 

Wiosna na wsi

Wyjazdy na wieś to dla mnie zawsze wspaniała przygoda. Nie inaczej było tym razem. Mój przyjaciel Tadzio trochę zadzierał nosa, że niby taki ważniak bo został ochroniarzem  kociaków. Nijak nie mogłem się do nich zbliżyć. Zaraz robił wrzask i Anka biegła na ratunek maleństwom. A co to ja niby słoń jestem i je rozdepczę? Przywitać się tylko chciałem. Nie mam im tego za złe, w końcu wszyscy chcą dobrze. Potem była nudna sesja zdjęciowa. Oczywiście nie potrafiłem usiedzieć na miejscu, tyle zapachów, odgłosów dokoła. Ku wielkiemu rozczarowaniu Anki musieliśmy dać sobie z tym spokój. Potem był już tylko spacer bez końca; las, jezioro, łąka, rzeka, bezgraniczne pole... czysta rozkosz dla zmysłów.

Co za skok!

Dokazują aż miło

Tosia

Pysia

Dlaczego nie chcą się ze mną bawić?

Z magnolią w tle

Przy forsycjach

Daj trochę

Tadeusz

Pokazowe warowanie, żeby tylko był już koniec.

Dziś ja tobie, jutro ty mnie

Czy byliście już na stronce Fundacji Kukuryku? Kto odwiedził ten wie o co chodzi a resztę zapraszam serdecznie do podglądania co sie tam dzieje a dzieje się bardzo dużo. Kęcka Fundacja pomaga osobom niepełnosprawnym i wykluczonym społecznie. Po więcej zapraszam na stronkę: http://kukuryku.org.pl/
Niektórzy pytają mnie czemu ja interesuję się takimi sprawami. Odpowiedz jest prosta; my psy już tak mamy, jesteśmy stworzeni do tego by pomagać człowiekom a tym słabszym szczególnie. Psem przewodnikiem nie zostanę- straszny nerwus ze mnie, na ratownika też się nie nadaję, pomagam więc jak mogę. Tyle dobrego doznałem od ludzi, pora się odwdzięczyć. Pozostając w temacie niepełnosprawności przypomniał mi się mój kumpel Fred, który w wyniku choroby stracił tylne nogi. Jego pan nie pozbył się go, chociaż miał z nim same kłopoty. Sprawił mu wózeczek z dwoma kółeczkami, na którym nieźle ganiał. W dzieciństwie często bawiliśmy się razem, niestety nie mam żadnych zdjęć z tamtego okresu. Fred odszedł już do psiego nieba ale wspomnienia o ziomku wciąż powracają. Kto wie może gdybym nie miał tych wszystkich operacji i ja... dlatego cieszę się zdrowiem i chcę pomagać innym.

Pies śnieżny

Witam wszystkich w ten wiosenny poranek. Już myślałem, że nic mnie nie zaskoczy tej zimy czyli wiosny a tu taka niespodzianka. Dookoła biało aż oczy bolą. Ku mojemu zdumieniu wszystko zniknęło pod tym białym puchem. Niby to znajome ale jakbym nie obniuchał to nie poznam czy to moje podwórko. Posprawdzałem oczywiście wszystkie zakątki i dalej nura w śnieg za śnieżkami. To ci dopiero zabawa. U Tadzia nie inaczej; półmetrowe zaspy. On nie przepada za zimą ale spacerek obowiązkowo musi być. Wybrał się więc chłopina na przechadzkę wśród zasp lekki jak ptaszek a wrócił obładowany śniegiem niczym bałwan  Wielkie śniegowe kule oblepiły jego futerko do tego stopnia, że trudno mu się było poruszać. Dostałem nawet jego śmieszne zdjęcie na pamiątkę wiosny, która była zimą albo zimy która była wiosną. Już sam nie wiem jaką mamy porę roku. Anka mówi, że już wiosna lecz na moje psie oko wygląda to zgoła inaczej.

Wypasione chaty...

Zamarzył mi się apartamencik...taki jak u Paris Hilton

http://www.luxusblogger.de

ale lubię wieś, to może lepiej w stylu wiejskim?

http://www.schreinerei-freudig.de

Ten modernistyczny kącik też niczego sobie; szklane ściany, miałbym wszystko "na oku",

http://www.presseanzeiger.de

lecz nie lubię błyskawic i grzmotów, brrr. Przemyślawszy to i owo, może być i taka antresola.

haustiermoebel.de

a w ostateczności zadowoliłbym się mieszkankiem u Reksia.

natur-stammholz-gartenmoebel.de

Inni mają przecież gorzej. Ta marokańska lepianka nie musi być ciepła ale nie zazdroszczę takiego mieszkania.

http://www.geo.de

Chyba jednak zostanę u Anki.

Portret

Hejka. Odwiedziłem dziś ciekawy blog, można by rzec początkującej artystki. Oprócz robótek ręcznych wstawiła ostatnio portrety. Według mnie jak na tak młody wiek całkiem niezłe. Lubię ludzi z pasjami. Widać, że ma dziewczyna "żyłkę" do tego. Oby ją chęci nie opuściły i Lalwani (bo taki jest jej pseudonim artystyczny), podążała w tym kierunku. Szkoła plastyczna i dużo, dużo pracy. Z ciekawością będę obserwował jej dokonania. Zapytałem nawet, czy nie wykonałaby mojego portretu. Wiem, wiem próżniak ze mnie ale z drugiej strony to dla niej kolejne wyzwanie. Jak to się mówi: "szkoła czyni mistrza". Jeszcze mi nie odpowiedziała i mam wielką nadzieję na śliczny portrecik, który Ania powiesi sobie w salonie. Przejście do stronki: Lalwani

Lalwani-autoportret

8 Marca Dzień Kobiet

Wszystkim suczkom składam najlepsze życzenia, zajefajnego psiego życia. 

a kocicom-kociego, a świniom...?? no tego...

Dla Gochy i Nati

Psiaki na koszulkach już są, tylko wysłać. No właśnie Natalko nie ma Twojego adresu :(  prześlij
 szybciutko.

Fajne psiaki

Rozstrzygnięcie konkursu z łabędziami.

Wielkie liczenie łabędzi już zakończone. Wszystkim dziękuję bardzo za udział w konkursie. To nie było łatwe zadanie bo ptaki mieniły się w oczach, jednakże przy odrobinie sprytu można było "odhaczać" czerwone dzióbki. Wszystkich łabędzi  było 57 i to jest prawidłowa odpowiedź, (wiem bo tam byłem i osobiście liczyłem), to małe z lewej to nie "brzydkie kaczątko" a kaczka. Tylko dwie osoby odpowiedziały prawidłowo dlatego też nie będzie losowania i obie otrzymują koszulki z psami, które tradycyjnie ufundowała firma PAGOART
  W sprawie odbioru nagród Natalię i Gochę proszę o kontakt:
pantytus08@gmail.com
 
Proszę o podanie:

•  rozmiaru koszulki, 
• adresu do wysyłki
•  przesłanie własnego zdjęcia, jakie ma zostać nadrukowane na koszulce lub wybranego wzoru z tej stronki: koszulki z pupilami .

Zwycięzcom gratuluję a pozostałym życzę udanej zabawy w kolejnych konkursach. Pan Tytus

Pchły i robaki

Proszę Państwa to nie bajka:

...Była sobie Pchła Szachrajka.

Niesłychana rzecz po prostu,

By ktoś tak marnego wzrostu

I nędznego pchlego rodu

Mógł wyczyniać bez powodu

Takie psoty i gałgaństwa,

Jak pchła owa, proszę państwa...

(Jan Brzechwa)

Jaki zabawny wierszyk, można by nawet polubić malutką pchełkę i jej psoty. Do czasu aż swędzący problem dotknie nas samych. Ostatnio jakoś zaczęło mnie swędzieć tu i ówdzie i drapałem się może nieco więcej niż zwykle. No i zaczęło się: Anka wpadła w panikę, że pchlarnia mnie dopadła i musimy do weta po środki itp. Nie uśmiechało mi się to ale cóż, jak się kobieta uprze to zdania nie zmieni. Poszliśmy więc dziś do weterynarza. Wiedziałem, że będzie to pechowy dzień, już na samym początku spotkaliśmy rozwydrzonego burka, który swoim ujadaniem burzył mój już i tak nadwątlony spokój. Powiedziałem mu kilka słów do wiwatu aż musieli nas uciszyć. Potem było ważenie- 40 kg ( niby dużo), nie powiedzieli "za dużo" a tylko kręcili głowami, więc może nie zmniejszą mi racji żywieniowych. Trochę mi się przytyło przez zimę. Potem było obmacywanie, czego nie lubię i zaglądanie do pyska ( co to ja koń jestem, żeby mi zęby oglądać?!) Tym razem obyło się bez szczepienia, dostałem tylko przeciwpchelny i przeciw-kleszczowy olejek na łopatki, no i te tabletki na robale. Niby, że kto- ja mam robaki? Dobre sobie! Wychodząc zahaczyłem nosem o klatkę z kotem. Siedział tam taki rudy, z wytrzeszczonymi oczami, więc chciałem go pocieszyć, że ta  pani w kitlu nie taka zła, nawet ciasteczko dała. A on jak mnie zobaczył, jak nie wrzaśnie,  zatrzepotał tylko pazurami i w ryk. Jego pancia poczerwieniała ze złości, na moje "złe wychowanie" rzuciła kilka komentarzy i przeniosła się w drugi kąt poczekalni. Na to wszystko Anka wzięła mnie  ściślej na smycz i poszliśmy do domu. To był stresujący dzień, kiedy jednak pomyślę sobie, że w lodówce czeka na mnie pachnąca pasztetowa, w której utonie jutro moja pastylka na robaki, robi mi się słodko na duszy i zapadam w błogi sen. Szkoda, że odrobaczanie nie jest co dzień.

Przypominam o konkursie!

Wielkie liczenie łabędzi trwa jeszcze tylko do czwartku! Szczegóły dla spóźnialskich w poście: "Pies Tytus ogłasza styczniowy konkurs-zagadkę".

To byłoby zbyt proste :)

Dzień jak co dzień - śmieszne zdjęcia

Dzień jak co dzień, nic specjalnego się nie wydażyło, no może spacerki dają mi bardziej w kość ale przecież o tym zawsze marzyłem. Dla rozluźnienia się kilka śmiesznych zdjęć.

Zdjęcia: Niefart.pl

Po głębszym zastanowieniu: miał być relaks ale to pierwsze zdjęcie raczej stresujące jest. Chociaż mi to nie grozi to nie zazdroszczę maluczkim.  Drugie jakby nie było, w łóżeczku pełny luzik lecz z drugiej strony ogrzewanie czyjejś głowy to odpowiedzialna praca. Ostatnia fotka też niezbyt optymistyczna, przypomina mi wizyty u weta. Mam całkiem podobne objawy paniki. Chyba zakończę ten relaks na dziś. Kolejne zdjęcia też sobie daruję, życząc wszystkim słodkich snów. Tytus

Konkurs na Facebooku

Anka wysłała moje zdjęcie na konkurs "Pies i Zima". Jeśli mnie choć troszkę lubicie, proszę o "lajki". Z góry dziękuje za wszystkie głosy. Anka się nie popisała z tym zdjęciem ale od czego ma się przyjaciół.
tu można głosować:  "Pies i Zima" 

Światowy Dzień Kota

Jutro 17 lutego-Światowy Dzień Kota. Anka już dzisiaj wybierała przysmaki dla Toli. Piękne zapaszki dobywały się z kolorowej torebki. Zgadywałem rozmarzony: rybne fistaszki, chipsy wątróbkowe i jeszcze coś o dziwnym zapachu. Mi nie wolno było nawet zbliżyć się  do stołu. Na koniec dostałem kilka kocich ciasteczek, pewnie żebym się nie wygadał przed sierściuchem. I tak wszystko pięknie zapakowane miało czekać do jutra a ta spryciara co ma nos nie większy od główki od szpilki, wszystko wyniuchała.
Nie mogłem na to pozwolić i zaalarmowałem wrzaskiem Ankę. Najpierw myślała  ze mam głupawkę i szczekam bez sensu, potem, że chce iść na spacer(ale te ludziska niedomyślne!) dopiero jak zacząłem drapać drzwi do salonu Anka tam zajrzała. Niestety było już za późno. Zastała wyżerającą Tolę na miejscu przestępstwa i zamiast się wściec a przynajmniej dać burę to rzekła słodkim głosikiem: "Toluś głodna byłaś"? Taka to niesprawiedliwość na tym świecie, eh. Po tym wszystkim myślałem,  że Tolka chociaż się ze mną pobawi ale gdzie tam! Prychając wskoczyła na parapet do swojego drewnianego przyjaciela. Z nim to może przesiadywać godzinami, gapić się bez sensu na ulicę a mnie to przegania z pazurami. Trudno zrozumieć kobiety.

Nienażarta Tola...

...na miejscu przestępstwa

i udaje aniołka

Miłość w kolorze jajecznicy

Co było pierwsze miłość czy jajko? Moje uczucie wybuchło niespodziewanie dziś rano, kiedy to pierwszym niuchem zwietrzyłem walentynkowe śniadanie. Anka nie mogła trafić lepiej. Sadzone jajka to moje ulubione danie. Czekałem więc z jęzorem do ziemi na swoją porcję. Na nieszczęście dla mnie ludziska jadają jako pierwsi i musiałem znosić te katusze jeszcze przez jakiś czas. Kiedy moja miłość do jajek sięgnęła zenitu a wszyscy dokoła mieli już dość mojego skomlenia - miseczka zadźwięczała anielsko. Już dłużej nie mogłem czekać, popędziłem co tchu na swoje miejsce by grzeczną, warującą pozą wymusić większą porcję. Dostałem a owszem nieśmiertelne chrupki a do tego jedno, jedyne jajeczko i to w jakim stanie! Takie gluty to ja jadam zazwyczaj a w walentynki to miał być smażony wyjątek. Moja rozpacz nie miała granic. Czy ta Anka mnie nie kocha?

Jajowe serducho

Śniadanie Anki

Moje jajo

Zimowe rozmyślania

Zima to wyjątkowa pora roku. Gdy temperatury spadają poniżej zera nadchodzi ciężki czas dla psów, szczególnie tych podwórkowych. W tym roku zima ma się ku końcowi ale ciepełka na razie nie widać. Zastanawiałem się ostatnio jak tam moi koledzy na wsi. Dawno tam nie byłem. Czy ich Pancie przypilnowały wszystkiego na czas i mają ciepłą budę, wymoszczoną sianem albo czy co dzień dostają ciepłą wodę bo ta w misce pewnie zamarznięta. Ciepłe jedzonko też by się przydało, wzbogacone o dodatkowe białko i tłuszcz, nie mówiąc już o dodatkach wzmacniających odporność np. tran. Słyszałem, że są specjalnie szczepionki przeciw psiej grypie ale kto by się przejmował Burkiem łańcuchowym. Właśnie, co z tymi łańcuchowymi? Pies przywiązany do budy nie może się wyszaleć a tym samym rozgrzać ciała i wyziębia się. Długo nie czesana, skołtuniona sierść też nie chroni przed chłodem tak jak powinna. Moi kolesie kaukazy, podhalany czy malamuty dobrze znoszą śnieg i mróz natomiast znam dobermana Bruna, który jest w kojcu. Z jego króciutką sierścią ciężko mu przeżyć ten trudny okres. Niestety jego pan przeznaczył go do pilnowania obejścia i raczej decyzji nie zmieni. Smutne to wszystko a my psy nie mamy na to żadnego wpływu.

Ciekawe co tam porabiają moi kumple

Pies na głowie-śmieszne zdjęcia

Lubicie ciekawostki ze świata? Ja bardzo lubię szperać, grzebać i wynajdywać najprzeróżniejsze rzeczy. Wczoraj wyniuchałem kilka zdjęć. Są nieziemskie! Kiedyś co najwyżej psy nosiły ludzkie fryzury, robiono im kucyki, pleciono warkoczyki, zapinano im spinki czy wiązano kokardki. I co to się porobiło? Role się odwróciły i teraz człowieki noszą jakby to rzec psie fryzury a nawet psy na głowach. Zobaczcie sami, ciekawe zdjęcia, no nie? Autorką tych " włosiastych kapeluszy"  jest japońska artystka Nagi Noda. Dała się poznać jako twórczyni reklam, teledysków a nawet reżyserka filmu.  To jedne z ostatnich jej prac, gdyż Nagi zmarła tragicznie w 2008 roku.

Zdjęcie: Naginoda.com

Zdjęcie: Naginoda.com

Zdjęcie: Naginoda.com

Zdjęcie: Naginoda.com

Zdjęcie: Naginoda.com

Zdjęcie: Naginoda.com

Zdjęcie: Naginoda.com

Hej suczki patrzcie na moje sztuczki

Jak ostatki karnawału to szaleństwa, tańce i skoki, trzeba mięsopustować  na całego, do czasu aż mi Anka zrobi post. Byleby tylko z tym mięsem nie przesadziła, wtedy nie będzie mi do śmiechu.  A na razie harce, hulanki, swawole na śniegu.

Wyróżnienie

Dziś jestem bardzo szczęśliwy. Dostałem pierwsze w moim życiu wyróżnienie. Przyszło niespodziewanie od Gochy z bloga: Pieskie Szycie. Jeszcze raz pięknie dziękuję.

A teraz zabieram się do pracy. 15 blogów, strasznie dużo! Może jednak po kolei.

Siedem razy "O mnie":

1. Kocham koty, szczególnie te malutkie, zalizałbym je...gdybym mógł,
2. Okropny ze mnie łakomczuch, odkąd odjęli mi " co nie co" ciągle podjadam,
3. Jestem rannym ptaszkiem, wstaję o świcie, wtedy to Anka ze sklejonymi oczyma otwiera mi bramkę do ogrodu,
4. Uwielbiam sport, jestem sportowiec-wyczynowiec: biegam, pływam, wspinam się po górach,
5. Świetnie śpiewam, daję pokazy swoich umiejętności przy akompaniamencie strażackich syren,
6. Nie lubię zielonego groszku,
7. Boję się huku petard,
8. Nie znoszę bezczynności

Co tu jeszcze miało być? Acha nominacje! Już się robi, może nie aż 15 ale jest kilka, które wpadły mi w oko:

• http://shpassion.blogspot.com/ za pomysł na bloga i życie,
• http://hexa-whwt.blogspot.com/ za ciekawe posty,
• http://liluuuu.blogspot.com/ za prześliczne zdjęcia,
• http://adriana34.blogspot.com/ za pasję i wytrwałość,
• http://vegsonu.blogspot.com/ za to, że chce jej się chcieć

To by było tyle na dziś. Kolejne nominacje będą niedługo, muszę bardziej się wczytać. Nie wystarczy codzienne podglądanie.

Zasady dotyczące wyróżnień zamieszczone są tu: Po co przepisywać, przy okazji zobaczycie fajnego bloga.